Wout Wijsmans: wereldklasse in een vergeethoekje

Als een Belgische voetballer nog maar een grassprietje laat bewegen aan de overkant van het Kanaal voelen we collectief het chauvinisme opborrelen. Kranten vol lof en net geen Koninklijke felicitaties vallen hem te deel. Als een Belgische sportman in zijn carrière drie Italiaanse bekers, de Italiaanse Supercup, een Italiaanse titel oftewel ‘de scudetto’, eenmaal de Europese CEV Cup wint en tot tweemaal toe wordt uitgeroepen tot ‘Speler van het jaar’ als beste receptie-hoekspeler in Italië, toch hét volleybalwalhalla, geven we hem een vijftal zinnen in de schaduw van de sportkatern. Wout Wijsmans is wereldklasse, helaas voor hem in het volleybal.

En zeggen dat deze opsomming van zijn palmares niet exhaustief was. Voor hij Italië veroverde won Wijsmans met Zonhoven de Belgische beker en behaalde vervolgens in twee jaar met Maaseik twee landstitels, twee bekers en twee Supercups. Wilt u nog meer? Enkele maanden geleden stond hij nog in het verliezende kamp in de Champions League play-off finale, maar u las het ongetwijfeld in het krantenartikel van drie regels onder de wekelijkse regionale resultaten van het kleiduifschieten.

Geen sant in eigen land

Toen hij in 1999 België achter zich liet, speelde hij daarna twee jaar voor Ferrare, twee jaar voor Macerata en tien jaar voor Cuneo. Stuk voor stuk topclubs in Italië. Vooral bij Cuneo werd onze beste Belgische volleyballer ooit een begrip. Hij speelde er van 2003 tot vorig volleybalseizoen. Wijsmans was er aanvoerder en betekende zoveel voor de club dat Cuneo onlangs besliste om zijn rugnummer zeven nooit meer toe te wijzen aan een andere speler. Straf, héél straf. Onderstaand filmpje ging zelfs even viraal op de Belgische sportnieuwssites.

Dat hij echter geen sant in eigen land is, toont het schamele puntje dat Wijsmans kreeg bij de verkiezing tot sportman van het jaar in 2010, met dank aan Christophe Vandegoor. Nota bene in het jaar waarin hij het Italiaans kampioenschap en de CEV cup won én tevens uitgeroepen werd tot MVP van play-offs van de CEV-cup. Wat kan of moet een Belgische sportman nog meer doen om erkenning te krijgen?

Geen Red Dragon

Of je hem nu een Italiaanse Belg of een Belgische Italiaan moet noemen, weten we niet goed want sinds 2010 is hij ook officieel Italiaan. Dat hij de beste Belgische volleyballer ooit is, daar wordt niet over gediscussieerd. Z’n beste maatje Frank Depestele (draaischrijf van de Belgische volleybalploeg en de beste spelverdeler die België ooit kende) trekt ook de wereld rond maar geniet meer erkenning in België aangezien hij langer in de Belgische volleybalcompetitie schitterde. Wat ongetwijfeld ook meespeelt, is dat het tussen Wijsmans en de nationale ploeg nooit een goed huwelijk is geweest. Ondanks dat de Belgische nationale volleybalploegen recent hoge toppen scheerden op het EK waren er vroeger vaak structurele problemen. Wijsmans trok er zijn lessen uit en de nationale ploeg betekende einde verhaal voor hem. Zonde, want zonder Wijsmans haalden de Red Dragons de kwartfinale op het EK. Wat dat mét een Europese topper in de rangen ging geworden zijn, durven wij niet te voorspellen.

Wie eigenlijk op dit moment een gelijkaardig parcours aflegt als Wijsmans is youngster Sam Deroo. Na diens doorbraak bij Knack Roeselare trok hij ook snel naar Italië om er (in tegenstelling tot andere jonge Belgische spelers die zich geroepen voelden) snel naam te maken. In zijn debuutjaar, bekroond met de erkenning tot ‘Beste jongere in de Italiaanse competitie’, scoorde hij meteen 249 punten in 23 wedstrijden. En zeggen dat hij dat seizoen met een blessure aan de enkel moest beginnen. Benieuwd of Deroo eenzelfde vooruitgang zal blijven maken. Het Belgisch volleybal kan alleszins een nieuwe vaandeldrager gebruiken, aangezien ook Depestele de pensioengerechtigde leeftijd ziet naderen.

Schaduw van Vogelneststadion

Ondertussen is Wout Wijsmans 36 jaar oud en begon hij dit seizoen aan een nieuw exotisch hoofdstuk in zijn carrière. Hij trok daarvoor naar het Chinese Baic Motor Sportclub, in de hoofdstad Peking. Op Instagram en Twitter toonde hij zich alvast heel enthousiast over de nieuwe uitdaging. Hem bereiken voor een interview bleek niet te lukken maar volleyballen in de schaduw van het mythische Vogelneststadion betekent onwaarschijnlijk zelfs voor zo’n ervaren volleybalrot als Wijsmans een heel leerrijke(levens)ervaring. Of de Belgische sportmedia zijn prestaties nu zullen volgen, valt te betwijfelen maar dat een ‘Life Time Achievement’ – award binnenkort wel op z’n plaats is, hoeft hier geen verder betoog. Om dit pleidooi voor onze volleybalvedette wat kracht bij te zetten, kunt u hieronder enkele filmpjes bekijken die op het internet circuleren van Wijsmans. Ze behoeven geen verdere commentaar.